Keimet Khanim bemoeit zich al jaren met het leven van haar kinderen. Doen wat ze dacht dat beter zou zijn.
Maar Kahraman ontdekte al haar trucs, en de waarheid bleef niet verborgen voor Ziya Bey.
Als straf voor al haar "zonden", verdreef Zia Bey Keimet het landhuis uit, waardoor hij zonder erfenis achterbleef.
Na de dood van Zia Bey had Kahraman geen haast om zijn moeder terug te brengen naar het huis van zijn vader, in de overtuiging dat de wil van zijn vader niet mocht worden geschonden. En hij had een grote grieven over haar wandaden. Daarom stuurde Kahraman zijn moeder naar Hatay.
Keimet heeft haar straf niet lang 'uitgezeten'. Ze miste haar kinderen, kleinkinderen en haar huis. Keimet woonde twee maanden bij haar familie vandaan en besloot dat het tijd was om terug te keren. En hiervoor besloot ze druk uit te oefenen op het medelijden van haar jongste zoon.
Keimet arriveerde in Istanbul voor een routineonderzoek, waaruit bleek dat de vrouw helemaal gezond is. Maar Keimet slaagde erin om de dokter te overtuigen, Kahraman te vertellen dat haar bloeddruk constant daalt en dat er in de nabije toekomst een operatie nodig is.
Keimet ging naar het hotel en wachtte op nieuws.
De dokter kwam naar Kahraman en zei dat de toestand van zijn moeder niet helemaal goed was. Ze kunnen de druk van Keimet Hanım op geen enkele manier regelen en er zitten stenen in de galblaas. Een operatie is nodig, maar ze weigert.
Kahraman en Elif gingen naar Keimet en veinsde verrast.
Kahraman zei tegen Keimet dat hij naar huis moest terugkeren, maar Keimet verzette zich omwille van het uiterlijk en zei dat ze al een kaartje voor Hatay had gekocht.
Voordat hij Keimet naar het huis van zijn vader bracht, vroeg Kahraman toestemming aan Yakub. Yakub vond het niet erg. Hij verborg nog steeds een wrok tegen Keimet, maar nog steeds in zijn hart maakte hij zich zorgen om haar.
Keimet keerde terug naar het huis waar de gelukkigste dagen van haar leven voorbijgingen. En nu zal ze geen intriges achter de rug van kinderen voeren en alleen voor hun bestwil leven.
