Alles in het leven van Tatyana was in orde. Ze groeide op als een braaf meisje, studeerde op 4 en 5 jaar, danste, gedroeg zich meer dan ongeveer. Maar haar volwassen leven heeft haar veel veranderd. Om precies te zijn, het begon allemaal rond 15 jaar oud, toen ze begon te daten met haar toekomstige echtgenoot Artem.
Tatjana kon aan zichzelf of aan iemand anders niet uitleggen waarom ze geen dag kon leven zonder een volkomen lelijke en over het algemeen hopeloze man. Hij had alleen auto's aan zijn hoofd, hij vond het heerlijk om er in de garage in rond te snuffelen, hij studeerde niet goed, hij dronk veel. Maar Tatiana hield van hem, en hij leek van haar te houden. Of misschien was hij gewoon gevleid dat een mooie jonge schoonheid hem koos, en niet iemand anders.
Tatiana studeerde af van de middelbare school, ging naar de universiteit en begon bij haar Artyom te wonen. Ze begon op de een of andere manier te studeren, omdat ze steeds vaker omging met een kamergenoot in bars en clubs. Artem kreeg altijd ergens geld vandaan, maar Tanya vroeg hem niet in detail naar zijn verdiensten. Toen werd ze zwanger en werd ze bang. Ze leek met haar hoofd te begrijpen dat de zwangerschap afgebroken moest worden, maar domme hormonen en gevoelens voor Artyom haalden haar over. Dus ze duurde tot de deadline wanneer er niets meer kan worden gedaan. Tanya kwam naar haar geboorteplaats, maar verborg haar interessante positie voor haar familie. De buik was klein, het was mogelijk om het onder losse kleding te verbergen, maar aan de vooravond van de geboorte moest iedereen het geheim onthullen.
Op de afgesproken tijd beviel Tanya van een kleintje. Op dat moment nam Artyom lange tijd geen contact met haar op en hun wederzijdse kennissen vertelden het meisje een interessant verhaal dat haar gelovigen al heel lang trucjes speelden met een andere schoonheid. Weer hormonen, tranen tot hysterie en Tanya verliet het ziekenhuis zonder baby. Ze vertelde al haar vriendjes dat de baby was overleden, maar dat hij gezonder was dan alle gezonde. De verpleegsters noemden de weigerik Andryusha en plaatsten hem in het huis van de baby.
Andrei bracht daar de eerste jaren van zijn leven door. En hij verbaasde gewoon alle opvoeders. Hij was erg slim, gehoorzaam, sociaal en kon gemakkelijk overweg met mensen. Dit wetende, liet de directrice van het huis van de baby de jongen niet aan iedereen op een rij zien, om hem niet te verwonden.
En op de een of andere manier begon een intelligente rijke dame, ongeveer 30 jaar oud, het weeshuis te bezoeken. Ze kwam vaak, bracht spullen en cadeautjes voor de kinderen. Ik keek naar de kinderen terwijl ze buiten speelden. En Andrei mocht haar echt. De directrice realiseerde zich dat dit de kans van Andryushka was. Dit is hoe de jongen zijn nieuwe thuis vond.
De adoptieouders koesterden simpelweg de ziel in hun zoon niet. Ze gaven hem hun liefde, en hij beantwoordde ze. Andrei ging naar kringen, studeerde Engels, was geïnteresseerd in vechtsporten, woonde een particuliere kleuterschool bij en studeerde vervolgens cum laude af aan een betaalde school. En toen ging hij naar een zeer prestigieus instituut, studeerde computerwetenschappen en werd een goede programmeur. Slechts een paar jaar gingen voorbij na zijn afstuderen en Andrei verdiende al heel goed geld en had helemaal niets nodig. Hij kocht zelf een appartement, een auto en opende een klein bedrijfje. De ouders waren zo blij voor hun zoon, ze stopten natuurlijk op alle mogelijke manieren geld in hem, maar hij gaf het hen bij de gelegenheid terug.
En wat zijn biologische moeder betreft, Andrei wist alles perfect. Ouders verborgen niet dat ze niet van hemzelf zijn. Maar noch in de adolescentie, noch om een volwassen onafhankelijke man te worden, dacht Andrei er niet aan om zijn eigen moeder te leren kennen, de relatie met haar te herstellen, of in ieder geval alleen maar te zien.
En toen werd er op de een of andere manier op Andrei's deur geklopt, en op de drempel zag hij een oudere vrouw die eruitzag als een dakloze. Ze zei dat ze de moeder van een man was en eiste geld van hem. Ze zei dat alles wat hij nu heeft, hij haar verschuldigd is. Immers, als ze hem niet had gebaard en als ze hem toen niet in het ziekenhuis had achtergelaten, zou hij niet alles hebben gekregen wat hij nu heeft. Nadat Tanya een zoon had gebaard, verliet ze het instituut, begon ze werk te zoeken, vergaf Artyom lange tijd niet, maar toen sprong ze er toch uit om met hem te trouwen. Ze had geen kinderen meer, ze begon te drinken, haar man verliet haar en de vrouw gleed helemaal naar beneden.
Andrei luisterde lange tijd niet naar al deze onzin, maar schopte zijn eigen moeder het huis uit. Volgens de rechtbank zorgde hij ervoor dat deze vrouw helemaal geen recht had om hem te benaderen. En zijn geweten knaagt helemaal niet aan hem. Andrei beschouwt adoptieouders als zijn eigen ouders, en Tatiana is niemand voor hem.
Ze kreeg wat ze verdiende, en Andrei is haar niets verschuldigd. Op haar hoge leeftijd werd Tatyana alleen gelaten, omdat ze de dierbaarste persoon in haar leven, haar zoontje, had verraden.
Het originele artikel is hier geplaatst: https://kabluk.me/poleznoe/muzhchina-vygnal-rodnuju-mat-iz-doma-potomu-chto-ona-otkazalas-ot-nego-v-roddome.html
