Dit effect wordt auscultatorisch falen genoemd. Het werd meer dan honderd jaar geleden opgemerkt. Als je de bloeddruk meet met een mechanische tonometer, kunnen op een gegeven moment dezelfde stoten in de phonendoscope verdwijnen en dan, als bij toverslag, weer verschijnen.
Door zo'n mislukking kun je een fout maken en de hoge bloeddruk missen.
Laten we zeggen dat een persoon een echte bovendruk heeft van ongeveer 180 millimeter kwik. Door de auscultatoire dip verdwijnen zijn stoten op het niveau van 165 millimeter kwik, verschijnen bij 140 millimeter en verdwijnen dan bij 90 millimeter kwik. Indien correct gemeten, zal de druk 180/90 millimeter kwik zijn. Met zo'n druk kun je niet gaan sporten en werken.
De kans bestaat dat de bloeddruk van deze persoon niet goed wordt gemeten. Hij zit zo gelukkig en klaagt nergens over. Niemand zou ooit vermoeden dat hij een hoge bloeddruk heeft. Ze zullen een mannenmanchet van een tonometer oppompen tot 160 millimeter kwik, maar daar wordt niets gehoord, want het is op deze plek dat hij een storing heeft.
Vervolgens wordt lucht uit de tonometermanchet afgevoerd en bereikt geleidelijk 140 millimeter kwik. Op dit punt eindigt de storing en verschijnen er kloppen. Dan, bij 90 millimeter kwik, verdwijnen de klappen en krijgen we een bloeddruk van 140/90. Heel behoorlijke druk, die er niet bedreigend uitziet. Maar in feite zal er 180/90 millimeter kwik zijn.
Hoe dit te voorkomen?
Het moet correct worden gemeten. Om dit te doen, moet u de druk met uw vingers meten. Ze vinden de pols van een persoon op de pols en beginnen de manchet van de tonometer op te pompen.
Op een gegeven moment zal de puls verdwijnen. Het is noodzakelijk om op de manometer te zien bij welke druk dit is gebeurd en nog eens 30 millimeter kwik te pompen. Dat wil zeggen, als de puls met 150 is verdwenen, moet u tot 180 pompen.
En pas daarna kun je de phonendoscoop pakken en geleidelijk de lucht uit de tonometermanchet laten ontsnappen. De lucht komt langzaam vrij, met een snelheid van ongeveer 2 tot 3 millimeter per seconde.
Meestal resulteert een auscultatoire dip in fouten in de meting van de bovendruk. Maar als de manchet met alle dwaasheid is opgeblazen, dan kan dit falen worden aangezien voor een lagere druk. Geef daarom niet op voorhand op, maar laat de manchet helemaal leeglopen en luister tot het einde.
Wie heeft het?
Nou, dit gebeurt meestal bij hypertensieve patiënten. Ze verwijzen allemaal voortdurend naar dezelfde wetenschappelijke studie, waarin ongeveer een op de vijf mensen met aanhoudende hoge bloeddruk een auscultatoire storing vond.
Waarom gebeurt het?
Hier is het interessant. Het auscultatoire falen werd meer dan honderd jaar geleden ontdekt, maar het mechanisme ervan is nog niet begrepen. Het lijkt te wijten te zijn aan stijve slagaders en atherosclerose. Op de een of andere manier beïnvloeden de stijve slagaders de akoestiek van de Korotkoff-tonen die we in de phonendoscope horen. Het mysterie van de natuur.
Had je dat?
