Het lijkt voor veel mensen dat extrasystolen, die we bespraken, komen vaak voor, en pauzes in het werk van het hart zijn zeldzaam. In feite is het tegenovergestelde waar.
In de jaren zeventig van de vorige eeuw verschenen draagbare hartmonitoren, die een cardiogram op een bandcassette registreerden. Mensen begonnen deze apparaten dagenlang te dragen en artsen begonnen eigenaardigheden te ontdekken die ze eerder niet hadden vermoed.
Zo werden jonge en gezonde mensen onderzocht. Het bleek dat significante extrasystolen daarin zeldzaam zijn. Op een vriendschappelijke manier misschien 1 - 2% van de jongens. Aan de andere kant vertraagde bijna elke vierde van hen van tijd tot tijd het hart en gaf een pauze van 2 seconden of zo.
Hierbij moet worden opgemerkt dat dergelijke pauzes meestal als een probleem werden beschouwd. Zoals het hart zal stoppen en de persoon zal sterven. Maar alles bleek ingewikkelder.
Over het algemeen is er in ons hart een hele reeks pacemakers die het hart niet laten stoppen.
Pacemakers
De eerste is de sinusknoop, die het grootste deel van het werk doet. Als om de een of andere reden de sinusknoop vertraagt, nemen de atria het over.
In onze atria zijn er veel secundaire pacemakers die, net als gepensioneerde militairen, op hun beurt wachten. Soms heeft een van deze atriale pacemakers geluk en vertrouwt ons lichaam erop dat hij een beetje met het hart stuurt.
Heeft u de uitdrukking "migratie van de atriale pacemaker" in uw ECG-rapport gezien? Dit wordt als de norm beschouwd. Dat wil zeggen, de belangrijkste sinusknoop viel in slaap, en veel van zijn plaatsvervangers in de boezems haastten zich roekeloos om de hartslag te handhaven en trokken het stokje uit elkaar.
Dan is er een knoop tussen de atria en de ventrikels, en zelfs de ventrikels van het hart zelf kunnen de verantwoordelijkheden van een pacemaker op zich nemen. Zoals die jongen die geen vader of broer meer heeft.
Dit is natuurlijk de laatste verdedigingslinie, en het hart met zo'n ventriculaire frequentie zal kloppen met een frequentie van 20-30 per minuut, maar dat zal het nog steeds zijn.
Meestal hebben we een hartslag tussen de 60 en 100. Maar 's nachts kan het gemakkelijk dalen tot 40 of zelfs minder, en het komt nog steeds goed.
Dus een zeldzame puls of migratie van de pacemaker door de boezems wordt als de norm beschouwd. Dit gebeurt wanneer de nervus vagus wordt geactiveerd.
Nervus vagus
De nervus vagus is verantwoordelijk voor ons nachtleven, slaap, het werk van interne organen. Daarom, als we slapen, of hoesten, of we voelen ons ziek, dat wil zeggen, wanneer de interne organen actief fladderen, vertraagt deze zenuw ons hart. Soms vertraagt hij het zo goed dat het hart stopt. Zolang we niet flauwvallen en doodgaan, is dat oké.
Er zijn verschillende pauzes. Als het hart een paar seconden stopt, is dit over het algemeen gebruikelijk. Soms klopt het hart enkele seconden niet en merkt de persoon het niet eens.
Er was een geval waarin een tweejarig kind af en toe flauwviel. Toen hij werd onderzocht, bleek dat zijn hart 12 (twaalf) seconden kon stoppen, en het kind klapte in zijn ogen en ging niet uit. Kortom, wonderen zijn anders.
sinus aritmie
In een vredig leven kan ieder van ons sinusaritmie hebben, waarbij het hart sterk vertraagt. Dit wordt meestal geassocieerd met ademhalen. Als er een ECG voor u wordt opgenomen in de vorm van een kort stukje film, kunt u zo'n episode van een zeldzame puls krijgen. Er zullen meteen vragen komen.
Met een zeer zeldzame pols kan alleen een atleet ergens beginnen rennen of springen. Als de sinusknoop van een persoon faalt, of als hij medicijnen heeft gekregen die de polsslag vertragen, dan is het niet mogelijk om speciaal te springen. Zwakte en kortademigheid zullen beginnen. Velen van u doen dit met opzet om uw hart te beschermen tegen angina pectoris of een hartinfarct. Wees dus niet verbaasd als een cardioloog je hartslag verlaagt naar 50.
En je hebt geen brute kracht van drugs gehad, terwijl het hart heel zelden klopt?
