Ik herinner me mijn jeugd nog heel goed, ik associeer die met het koken van heerlijke gerechten en een groot aantal gasten. Moeder was een zeer gastvrije persoon, en ze heeft me ingeprent. Ik heb haar altijd geholpen met het bereiden van gebak, warme gerechten en salades voor belangrijke evenementen.
Moeder wist hoe ze vrienden, buren en familieleden rond dezelfde tafel moest verzamelen. We gingen vaak bij haar vrienden op bezoek, ik heb zelfs iets lekkers voor ze gekookt. Ja, en ik kwam zelf vaak thuis met mijn klasgenoten, en we aten mijn moeders taarten met thee. Nu houd ik me ook aan zulke tradities. Ik hou van koken, ik weet hoe, ik hou ervan als er gasten thuis zijn, we hebben gemeenschappelijke kennissen met mijn man, die we altijd graag zien bij ons thuis. Maar de familieleden van haar man beginnen zich de laatste tijd tactloos te gedragen!
Alle grote feestdagen, zoals verjaardagen, oud en nieuw, 8 maart, vierden we altijd met ons mee. Mijn man en ik hebben zowel vrienden als familie uitgenodigd, grote tafels gedekt. Ik ben altijd op zoek naar nieuwe recepten, ik probeer rekening te houden met de smaak van elk van mijn gasten. Maar de familieleden van haar man geloven dat alles is zoals het zou moeten zijn. Ze bedankten me zelfs niet meer voor de uitnodiging, voor het eten, ze stopten zelfs met "dankjewel" te zeggen. Neem alles voor lief!
Bij de bereiding van gerechten nemen de familieleden van de man nooit deel, ze komen onmiddellijk naar de kant-en-klare. En ik begon pas onlangs te begrijpen hoe gelijk mijn man heeft als hij me probeert af te houden van nog een vakantie met zijn familieleden. Het kost inderdaad veel tijd, moeite en geld om een mooie en smakelijke tafel in elkaar te zetten, maar dankbaarheid krijg ik er niet van. Maar ik probeerde mijn familieleden altijd met begrip te behandelen, en maakte er maar grapjes over door tegen mijn man te zeggen dat we al een traditie hadden.
Maar sinds een jaar ben ik tot de conclusie gekomen dat mijn man gelijk had. Hier, in het laatste nieuwe jaar, heb ik niet alleen "dank u" niet gehoord. Ik kreeg opmerkingen over de gerechten die ik kookte. In de ene salade deed ik weinig zout, in de andere deed ik geen enkel ingrediënt, en ik kocht de wijn te goedkoop, en over het algemeen stond hij op de een of andere manier inconsistent op tafel. Ik heb alles doorstaan en mijn man stelde voor om niemand anders uit te nodigen voor de feestdagen. Maar nee, het is niet genoeg voor mij.
Op de volgende vakantie ging de grofheid van de familieleden van haar man door. We spraken af dat ik de salades niet zelf kookte, maar gewoon alles in de supermarkt kocht en op tafel zette. Het was erg verontrustend, omdat ik zo mijn best deed en vier uur lang de keuken niet uitkwam.
En nu, mijn verjaardag, plan ik niets met de gasten, maar op het laatste moment besluit ik toch dat het onmogelijk is om van tradities af te wijken, en bel ik de familie van mijn man. Die dag was ik erg kieskeurig, ik kookte veel, ik had niet eens tijd om me fatsoenlijk te kleden. Toen ik mijn favoriete gerecht op tafel zette, kwam er nog een opmerking in me op, alsof ik niets anders had leren koken dan hij. Iedereen lachte vrolijk en ik ging naar de keuken. Ik wilde zo graag in tranen uitbarsten, maar ik herpakte mezelf, pakte nog een salade van tafel en droeg die naar de gasten.
Toen kon ik niet langer zwijgen, en uitte alles wat ik denk:
'Wie is daar de volgende jarig? Bij wie we op bezoek gaan, anders is alles bij ons, en bij ons. Toch hou je niet van hoe ik kook, soms is er weinig zout, soms is het ongelooflijk lekker, soms is de wijn goedkoop, soms is het niet gevarieerd. Weet je, mijn man is binnenkort jarig, dus jij komt niet, want ik ga toch niet koken! Mijn man en ik gaan die dag naar een restaurant! Maar als je erop staat, kunnen we naar je toe komen!"
Iedereen zweeg en wisselde blikken. Ik heb mezelf nooit op deze manier getoond, en over het algemeen ben ik een erg vriendelijk en aardig persoon, maar ik werd het gewoon beu om deze tactloosheid van de familieleden van mijn man te verdragen. Ja, die avond was verpest, maar ik herinnerde me zijn woorden aan elke gast. Helaas heb ik nooit excuses gekregen, hoewel ik ze niet nodig heb. Ik wil deze familieleden nu niet eens thuis zien!
Het originele artikel staat hier: https://kabluk.me/psihologija/rodstvenniki-muzha-vedut-sebya-bestaktno-no-ya-postavila-ih-na-mesto.html
