Zullen. Positronemissietomografie is nodig om een proces in ons lichaam te vinden. Hiervoor wordt een tracer gebruikt. Dat wil zeggen, een speciaal medicijn dat ergens in ons lichaam is gefixeerd en een soort straling om zich heen weet te creëren.
Dit medicijn is radioactief, maar zwak en veroorzaakt niet veel schade. De radioactieve isotoop fluor-18 wordt vaak gebruikt.
In feite kunnen daar verschillende isotopen worden gebruikt, maar fluor-18 wordt vaker onthouden. Naar mijn mening leeft deze fluoride-18 gewoon langer dan andere medicijnen en is het gemakkelijker te gebruiken. Langer betekent dat de halfwaardetijd slechts een paar uur is. De rest van de isotopen leven nog minder.
Omdat zo'n medicijn niet lang meegaat, moet het vlak voor het onderzoek in een speciale radioactieve keuken worden bereid. Het blijkt dat de positronemissietomograaf wordt gebouwd als een aparte stad, waarin een laboratorium komt voor het maken van een radioactieve tracer. Een dergelijk onderzoek is daarom kostbaar.
Fluor-18 wordt gemaakt van de zware isotoop zuurstof-18. Zuurstof-18 is niet een soort radioactieve modder uit een kernreactor, maar een vreedzame zware isotoop van zuurstof die we inademen. Het gehalte aan gewone luchtzuurstof ligt ergens rond de 0,2%.
Heb je gehoord van zuurstofconcentratoren? Ze hebben de mensen de afgelopen jaren gered. Dus als we verder gaan, dan is het niet alleen mogelijk om zuurstof uit de lucht te concentreren, maar ook om het in meer of minder zware isotopen in de zuurstof te verdelen.
Zo concentreren ze een zware isotoop uit zuurstof, mengen die tot water en beschieten die in een speciale versneller in die radioactieve keuken met deeltjes. Zo wordt water verkregen met daarin drijvend fluor-18-ionen.
Vervolgens wordt dit fluor-18 aan glucose toegevoegd en wordt de glucose gelabeld. Vervolgens wordt de resulterende tracer in een run afgeleverd bij de tomograaf, deze gelabelde glucose wordt in de patiënt gegoten en gescand met de tomograaf. Glucose wordt meestal gelabeld, maar er zijn andere medicijnen.
De gelabelde glucose gaat overal waar een of andere actie plaatsvindt. Meestal is dit een tumor die alle voorbijdrijvende glucose grijpt en opeet. Maar niet noodzakelijk. Je kunt gewoon kijken hoe onze hersenen zich voeden met glucose. Ook, zeggen ze, een fascinerend gezicht. Neurologen kijken op deze manier toe hoe epilepsie oplaait in een deel van de hersenen.
Dus als een isotoop zich ophoopt in een tumor, dan kan het daar worden opgemerkt. Het zendt positronen uit. Dit zijn antideeltjes, vergelijkbaar met elektronen, maar alleen met een positieve lading. Positronen annihileren met elektronen en als resultaat komt er een paar gammaquanta vrij, dat wordt opgemerkt door de tomograaf en op het tomogram de plaats tekent waar dit hele gebeuren zich afspeelt. Elementair! Antideeltjes, vernietiging, ruimteschepen, alle dingen ...
Na het werk verandert vermoeide fluor-18 in vredige zuurstof-18, die geleidelijk uit ons lichaam wordt verwijderd. Het probleem is dat niet alleen vreedzaam zuurstof-18 wordt verwijderd, maar ook krachtig fluor-18, dat met zijn positronen wordt beschouwd als een bron van bètastraling. Dat wil zeggen, detectoren op de luchthaven zullen tegen hem schreeuwen, hij kan groeiende organismen bederven, schadelijk zijn voor kinderen en zwangere vrouwen.
Daarom is het beter om na het onderzoek 6 uur lang geen kinderen en zwangere vrouwen te benaderen. Dit radioactieve afval kan enkele meters uit je weg vliegen en enkele centimeters doordringen in verschillende materialen en levende organismen. Dus blijf thuis en drink meer water. Het wordt dus sneller uitgescheiden in de urine.
De kans bestaat dat binnen een week na het onderzoek stralingsdetectoren op de luchthaven je uitschelden. Ga daar dus niet meer heen.
Beschikbaar?
